Ümraniye escort akşamları, sokak lambalarının solgun ışıklarıyla titreyen bir gölge oyununa dönüşürdü. İşten dönen insanlar telaşla evlerine koşarken, kimse gecenin görünmeyen yüzüne dikkat etmezdi. O yüzlerden biri, 22 yaşındaki Derya’ydı. Derya, hayatın ipin ucunda sert seven yürüttüğü genç bir hayat kadınıydı. Gençliğini, hayallerini ve güvenini çalan yılların ardından ayakta kalmak için tutunduğu tek yol buydu.
Derya’nın hikâyesi, çoğu insanın sandığı gibi “tercih” değildi. Onu bu hayata sürükleyen şey, ailesinin onu İstanbul’a göndermesiyle başlamıştı. “Okursun, çalışırsın, kendi ayaklarının üzerinde durursun” demişlerdi. Ama hayat kimseyi planlara göre karşılamıyordu. Hem iş bulamıyor hem de ev kirasını ödeyemiyordu. Bir süre götten garsonluk yapmış, bir süre temizlik işlerinde çalışmış, ancak her seferinde ya dolandırılmış ya da sömürülmüştü. Parasızlık ve yalnızlık içinde kaybolurken tanıştığı bir kadın, ona “geçici çözüm” olarak bu yolu göstermişti. O geçici çözüm, hayatının gerçeği olmuştu.
Ümraniye escort ara sokaklarında her akşam dolaşırken, soğuk rüzgâr hem üşütür hem de ona hayatın sertliğini hatırlatırdı. Bazen durup vitrindeki kıyafetlere bakar, “Ben de bir zamanlar böyle bir hayat hayal etmiştim” derdi içinden. Bir ev, bir masa başı işi, belki sıcak bir aile… Ama şimdi bunlar bir masal gibiydi.
Bir gece, her zamanki gibi çalıştığı caddede genç bir kızın ağladığını fark etti. Kızın üstü başı dağılmıştı, belli ki biriyle tartışmış ya da bir tehlike atlatmıştı. Derya yanına yaklaştı, yumuşak bir sesle “İyi misin?” diye sordu. Kız önce korktu, sonra Derya’nın gözlerinde tehdit değil merhamet gördü.
Bir kafeye oturup konuşmaya başladılar. Kız, evden kaçtığını, kimseye sığınacak yeri olmadığını anlattı. Derya, kendi geçmişini hatırladı. Aynı çaresizlik, aynı korku… O an bir karar verdi. “Bak” dedi, “Burada oral kalırsan seni de bu hayat boğar. Ne yap et, yarın evine dön. Yorma kendini. Bu yol zannedildiği gibi kolay değil, sadece acı büyütür.”
Bir yanıt yazın