Ümraniye escort dar sokaklarında gece ağır ağır ilerliyordu. Yağmur yeni dinmiş, kaldırımlar parlak bir ayna gibi ışığı yansıtıyordu. Havanın soğuğu, şehirdeki sessizliği daha da derinleştiriyordu. Elinde küçük bir çanta, başı önünde yürüyen genç kadın, bu sessizliğe karışmış bir gölge gibiydi. Adı Derya’ydı.
Henüz yirmi yaşındaydı ama yüzündeki çizgiler, gözlerindeki yorgunluk onu olduğundan çok daha yaşlı gösteriyordu. Babasını küçük yaşta kaybetmiş, annesiyle birlikte Ümraniye escort arka sokaklarında, rutubet kokan bir evde büyümüştü. Annesi, yıllarca evlere temizliğe giderek evi geçindirmişti. Fakat hastalandığında her şey değişmişti.
Derya okulu bırakmak zorunda kalmış, kafelerde, marketlerde, tekstil atölyelerinde kondom çalışmıştı. Ama ne kadar çabalarsa çabalasın, kazandığı para bir türlü yetmiyordu. Borçlar artıyor, annesinin ilaçları bitiyordu. Her akşam umutsuzluk biraz daha büyüyordu içinde.
Bir gece, çaresizlik içinde sokakta yürürken bir kadın yaklaştı yanına. Kadının yüzünde hem sertlik hem merhamet vardı.
“Hayatta bazen insanın seçme şansı kalmaz,” dedi.
Derya o sözü hiç unutmadı. Günlerce düşündü, direndi ama sonunda pes etti.
O günden sonra Ümraniye vip escort geceleri, Derya’nın sessiz tanıkları oldu.
Sokak lambalarının altında yürürken adımlarını duyan yoktu, ama yorgunluğu her taşta vip hissediliyordu. Her sabah eve döndüğünde aynaya bakamıyor, kendi gözlerinden utanıyordu.
“Bu ben değilim,” derdi, fısıldayarak. Ama yine de her akşam dışarı çıkmak zorundaydı. Çünkü annesi hâlâ nefes alıyordu, hâlâ ona ihtiyaç duyuyordu.
Bir sabah, gün doğarken Ümraniye sahilinde oturdu. Deniz griydi, hava soğuktu. Yanına yaşlı bir kadın geldi. Kadın, onun titreyen ellerine baktı.
“Kızım,” dedi, “insan düşebilir. Ama düşmek, kalkamayacağın anlamına gelmez.”
O söz, Derya’nın içinde yıllardır sönmüş olan umudu yeniden yaktı.
Bir yanıt yazın